Оҳ аз он соат, ки Азроил қасди ҷон кунад,
Лашкари иблис ояд ғорати имон кунад.
Оҳ аз он соат, ки ҷони нозанин бар лаб расад,
Лаб фурӯ монад зи гуфтан, чашмҳо нуқсон кунад.
Оҳ аз он соат, ки Ёсинхон нишинад бар сарат,
Гӯш набвад мар туро то истимоъи он кунад.
Оҳ аз он соат, ки хешу ақрабоиҳо раванд,
Дар хурӯшу нола ояд дидаҳо гирён кунад.
Оҳ аз он соат, ки аз бистар ба таншӯят баранд,
Бистари абрешиминатро аҷал вайрон кунад.
Оҳ аз он соат, ки ғассолат диҳад ғусле туро,
Рӯи моҳатро қазо андар кафан пинҳон кунад.
Оҳ аз он соат, ки андар аспи чӯбинат ниҳанд,
Ҳар ки ин аҳвол бинад дидаҳо гирён кунад.
Оҳ аз он соат, ки андар хонаи гӯрат ниҳанд,
Гӯр бошад манзилу кунҷи лаҳад зиндон кунад.
Оҳ аз он соат, ки Мункар бо Накират даррасад,
Бо амуди оташин, ӯ пурсиш аз имон кунад.
Оҳ аз он соат ҷавобаш ту нагӯӣ он замон,
Гурзҳои оташин андар сарат ҷавлон кунад.
Оҳ аз он соат, ки чун рӯзи Қиёмат даррасад,
Қабр бишкофад, туро дар ҳашр саргардон кунад.
Оҳ аз он соат, ки дар гармои Маҳшар ташналаб,
Бар ту зӯр орад, туро мӯҳтоҷи обу нон кунад.
Оҳ аз он соат, ки андар паллаи Мезон ниҳанд,
Ҳар гуноҳи кардаи беҳад туро урён кунад.
Оҳ аз он соат, ки аъзоят гувоҳӣ дардиҳад,
Ҷумла аъзоят накӯиву бадӣ аъён кунад.
Оҳ аз он соат, ки эй бар сари роҳи Сирот,
Дасту поят з-ӯ дар он ҷо нолаву афғон кунад.
Оҳ аз он соат, ки бинам чеҳраатро саҳмнок,
Эзид он соат туро дар Дӯзахи сӯзон кунад.
Пири Ансорӣ зи ту некӣ наёяд дар вуҷуд,
Ҳам ба фазли худ агар раҳмат кунад раҳмон кунад.
(Хоҷа Абдуллоҳи Ансорӣ)
https://t.me/gazaltj