Наша гісторыя
Цікавая дэталь з гісторыі Заходняй Беларусі. Пасля таго, як большасць гурткоў Таварыства беларускай школы перасталі дзейнічаць каля 1930 года (былі розныя прычыны) - частка моладзі стала ладзіць беларускія тэатральныя прадстаўленні пры дапамозе польскіх арганізацый, найбольш праз гурткі "Саюза вясковай моладзі" ("Związek Młodzieży Wiejskiej"), чыё кіраўніцтва дазваляла такую дзейнасць. Што праўда, такія прадстаўленні, як правіла, складаліся з пастановак у дзвюх мовах - польскай і беларускай. Кіраўніцтва арганізацыі_ прымушаючы рабіць пастаноўкі ў дзвюх мовах, спадзявалася "мякка" прывучыць беларускую моладзь да пальшчызны, а беларускія актывісты - праводзіць беларускую працу.
Ніжэй - прыклад такога прадстаўлення ў вёсцы Кузьмічы Куранецкай гміны Вялейскага павета, якое адбылося 14 студзеня 1933 года. Тады адыгралі п'есу Адама Бабарэкі "Лекары і лекі".
Аўтар п'есы жыў ва Усходняй Беларусі - і калі ў Куранцы гралі ягоную п'есу, ён ужо адбываў пяцігадовую ссылку ў Кіраўскай вобласці, да якой яго асудзілі Саветы ў 1930 годзе па сфабрыкаванай справе "Саюза вызвалення Беларусі". Са ссылкі ён не вярнуўся - у 1937 арыштаваны, памёр у ГУЛАГу.
Крыніца: Kurjer Wileński, Nr. 22, 27.01.1933.
Знайшоў Кастусь Шыталь
#вілейка #вялейка #вилейка #куранец #Куренец #ТБШ #кузьмічы #кузьмичи