Телеграм канал «آکادمی وفاق؛ رویکردهای جامعه شناختی؛»

🔴جستاری در ضرورت شیفت پارادایمیک به "گفتمان مقاومت محور"! ✍دکترمحمدحسن علایی (جامعه‌شناس) 🔸️با ظهور و بروز خلأ تحلیلی و تبیینی در گفتمان به اصطلاح مقاومت، نگارنده معتقد است امروز بایستی در میان همه‌ی نیروهای فکری و جریانات سیاسی به ضرورت یک شیفت پارادایمیک از "گفتمان محور مقاومت" به "گفتمان مقاومت محور" نائل شویم. وجه بارز این شیفت پارادایمیک تاکید بر اهمیت تبیین و تحلیل و اذعان به خلأهای تئوریک پیشین می‌باشد در جهت ساختن جامعه به مثابه مجتمع مقاوم، و جلب مشارکت همه‌ی سلایق و کثرات و کاستن از شکاف‌ها و شقاق‌ها. بارز کردن وجه معنوی و نرم افزاری مفهوم مقاومت ذیل چتر امر ملی. 🔸️در همین راستا از جمله خلأ های تئوریک در مواضع دکتر بیژن عبدالکریمی عدم ارائه استدلالات منطقی در معرفی نیروهای نفی نظام سلطه در سپهر سیاسی ایران و جهان اسلام است که در بيانات ایشان مکرر بدون ارائه تحلیل مبسوط و منطقی به مخاطب تحمیل می گردد، چرا که در سیاقی که ایشان سخن می گویند زمانی "بورژوازی و روشنفکران بودند که نیروی نفی تاریخ بودند و نظام فئودالی و ارزش‌های اشرافی و روابط ارباب رعیت را فرو ریختند. مارکس، پرولتاریا را نیروی نفی و منجی بشریت دانست که قرار است نظم جهانی و نظام ناعادلانه جهان را به هم بزند و آرمان و سوسیالیسم و عدالت و برابری را تحقق ببخشد. لنین بر روی روشنفکران دست گذاشت، امروز در جهان هیچ نیروی نفی وجود ندارد...امروز در جهان نیرویی وجود ندارد که بخواهد با مناسبات ناعادلانه جهان کنونی که خودش را در غزه به خوبی آشکار کرد به مبارزه برخیزد.  تنها نیروی نفی همین نیروهایی است که روشنفکران ما آنها را تروریست دانستند..." 🔸️ حال آن که این نیروهای نفی مدنظر عبدالکریمی بایستی طی استدلالات تحلیلی نشان داده شوند که چگونه و با چه منطقی قرار است چنین نقش تاریخی عظیم  را ایفا کنند؟ آیا به ضرورت تمهید یک نظام هستی‌شناختی جدید متناسب با عالم جدید در زیست‌جهان خویش اندیشیده اند که در آن حرمت جان آدمی حفظ شود؟! آیا خویش از پلیدی های همان اوصاف نیهیلیستیک نظام سلطه جهانی پاک و مبرا هستند؟! آیا با توجه به تجربه های گذشته، راهکاری برای زیستن شرافتمندانه متصور هستند، یا صرفا با تکیه شعاری بر دال مقاومت از اندیشیدن به امکان زیستن میلیون ها انسان ایرانی و یا مردم سایر ملل مسلمان درمانده‌اند؟ 🔸️همه‌ی عزیزان توجه دارند که در شرایط جاری کشور به زعم کثیری از پژوهندگان، قدرت و در واقع اقتدار نیروهای اصیل تاریخی ما نسبت به اوایل انقلاب به شدت افول کرده، و متاسفانه به اذعان ایشان امروز حنای این گفتمان نزد نسل‌های جدید رنگی ندارد؛ رویارویی این دو با وجود شبه روشنفکرانی که به این شکاف دامن می زنند تهدیداتی را برای کشور ایجاد کرده و با شرایطی هم که پیش آمده احتمالا این خطرات جدی تر هم خواهد شد؛ حال پرسش این است آیا با وجود یک چنین افولی در ساحت مشروعیت نسبی، شما فکر می کنید ولو با تلاش بی شائبه‌ی امثال من و شما حقیقتا ادامه مقاومت در برابر نظام سلطه با این دست فرمان ممکن خواهد بود؟ 🔸️اهل رسانه خودآگاه به وضعیت کشور، دانشگاهیان دغدغه‌مند و روشنفکران مسئول به نیکی می دانند تا تحول لازم در بدنه‌ی نخبگانی تبیین صورت نگیرد آپاراتوس نظام سلطه گوی سبقت را در جنگ روایت‌ها خواهد ربود و اذهان و حتی قلوب نسل‌های جوان را خواهد دزدید و هر چه بیشتر در شکاف دولت- ملت خواهد دمید و تمام توفیقات ما را به عنوان شکست جا خواهد زد و همه‌ی فتنه‌جویی‌های خود را به نام آزادی به این ملت ستم دیده خواهد فروخت؛ گفتمان تبیینی-تحلیلی مقاومت محور، باید به عنوان جریان قدرتمند تبیین ظاهر شود و معادلات را به هم زند. 🔸️حلقه‌ی مفقوده‌ی همه‌ی مساعی محور مقاومتی اما فقدان یک جریان قدرتمند تبیین و البته خلا تئولوژیک در مقام تحلیل و تبیین است، افشای چهره‌ی نظام سلطه برای نسل‌های جوان و صد البته به زبان ایشان، توجیه چرایی و چگونگی مقاومت و ارتقای سطح گفتمانی برای کاستن از شکاف دولت- ملت می‌تواند و باید مطمح نظر همه‌ی مخاطبان عزیز واقع گردد. باری، ساختن مجتمع مقاوم در برابر نظام سلطه امری به غایت تخصصی و طاقت‌فرساست. همه باید آگاه باشیم که دشمن با اتکای به همین شکاف هاست که به خویش جرأت تعدی و تجاوز می دهد. فلذا نیل به وفاق حداکثری و انسجام ملی کشور را در برابر این تهاجمات مقاوم خواهد کرد. اما و صد اما پرسش من این است نسل جوان از چه کسی می پذیرد که این تعریف از "مقاومت" یک ضرورت ملی‌ و امری انکارناپذیر در راستای منافع ملی ست نه یک شعار ايدئولوژيک؟ آیا جز از جریانی که به تبیین تحلیلی و علمی این حقیقت بپردازد؟ در یک کلام همه‌ی حرف نگارنده عبارت است از تذکار به اهمیت "تبیین تحلیلی ضرورت وحدت کلمه با مشارکت همه‌ی کثرات حول امرملی برای نیل به یک گفتمان مقاومت محور".

🔶️یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود... (از سری جلسات حافظ‌خوانی) ♦️دکتر محمدحسن علایی #حافظ 🎗با آکادمی وفاق به آدرس زیر در ارتباط باشید: @sociologicalperspectives

♦️تفکرگریزی در لوای چپ‌ستیزی! (نقدی اجمالی بر کنار هم‌نشانی چپ‌ایرانی و تفکر شریعتی) ✍دکترمحمدحسن علایی (جامعه‌شناس) 🔸️برای تبیین شیوع اپیدمی چپ‌ستیزی در ایران امروز چه دلایل علمی و تحلیلی می‌توان اقامه کرد؟ آیا جامعه‌ی ایرانی به نوعی بلوغ فکری در بازخوانی جریانات فکری نائل آمده‌ است؟ آیا ایرانیان خواهان نقد گذشته برای نیل به یک آینده‌ی بهتر هستند؟ آیا خوانش انتقادی ناکامی‌ها و شکست‌های چپ ایرانی به واقع امر از چشم‌اندازی متفکرانه مطمح‌نظر این منتقدان قرار گرفته است؟ و چندین و چند پرسش مشابه دگر... 🔸️با نگاهی اجمالی به حجم عظیم داده‌های متکثر و محتواهای تولیدی اخیر در خصوص نقد جریان چپ از نظر کمی و کیفی، مع الاسف به نظر نمی‌رسد رشد سرطانی و ناگهانی این قبیل انتقادات نامنقح که بر سر جریانات چپ در ایران سرازیر گشته است حکایت از کنشی متفکرانه و متاملانه داشته باشد، و بیشتر ناشی از مواضعی واکنشی و شتابزده در برابر فروبستگی‌هاي اقتصادی و اجتماعی می‌باشد، که درصدد است تا در توجیه شکست سیاست‌های کلان گذشته، گناه آمریکاستیزی و غرب‌ستیزی را به گردن چپ ایرانی بیافکند و این میان البته از نشاندن برخی چهره‌های ذی‌نفوذ در عرصه‌‌های فکری و فرهنگی و در رأس آن دکترعلی شریعتی در کنار به اصطلاح چپ‌ها نه تنها هیچ ابائی ندارد که از آن استقبال هم می‌کند چرا که به خیال خود با این حربه، برای توجیه انسدادهای موجود شریک جرم قدرتمندی دست و پا می‌کند. 🔸این به اصطلاح منتقدان ️حتی در خصوص معاصرین هم از کاربرد همین روش پرهیزی ندارند، استفاده از تعابیری مثل "فیلسوف محور مقاومتی" یا"هایدیگریست اسلامی" برای دکتر بیژن عبدالکریمی، در عداد همین شیوه‌های ناپسند برخی از این منتقدنمایان واکنشی‌ست که با کنار هم نشاندن سیاست‌های حاکمیت مستقر، جریانات چپ، و امثال شریعتی و عبدالکریمی می‌کوشند وجهه‌ای برای خویش در میان توده‌های وسیع فراهم‌ سازند، و از آنجا که یارای رویارویی و مواجهه‌ی اصیل فکری را در خویش نمی‌بینند به دنبال دوختن کلاهی از این نمد برای خویشتن در آینده‌ی حیات سیاسی کشور هستند، که نگارنده از آن به "تفکرگریزی در لوای چپ‌ستیزی" تعبیر کرده است. 🔸️صاحب قلم، علی‌رغم اذعان به موقف انتقادی خویش در نسبت به برخی سیاست‌های موجود و نیز در مصاف با جریانات چپ و ایضا در مواجهه با متفکرانی چون شریعتی و عبدالکریمی، به هیچ وجه رویکرد یک‌سره پوپولیستی این قبیل منتقدنمایان واکنشی را رویکردی تبیینی و روشنگر قلمداد نمی‌کند رویکردی که به هیج وجه منصف، متن‌محور و عالمانه نبوده و صرفا به پروپاگاندای رسانه‌ای خویش تکیه کرده است‌. و گرنه خود نگارنده، در  تصنیف چند فقره از کتب و مقالات خویش نه تنها هیچ سمپاتی متعصابه و کوری نسبت به موارد مذکور به نمایش نگذاشته است که از مواجهه‌ی اصیل انتقادی تمام قد دفاع کرده و می‌کند.

♦️دکتر بیژن عبدالکریمی: "شریعتی، غریب است؛ هم در میان حوزویان و هم در میان روشنفکران" جلسه رونمایی کتاب "شریعتی و تفکر معنوی در روزگار سیطره‌ی نیست‌انگاری" اثر دکترمحمدحسن علایی ✅بازنشر به‌مناسبت ۲ آذر سالروز تولد دکتر شریعتی #نیهیلیسم #علی_شریعتی #بیژن_عبدالکریمی #حسن_محدثی #سیدجواد_میری #رحیم_محمدی #محمدحسن_علایی @sociologicalperspectives

۲ آذر؛ سالروز تولد دکتر علی شریعتی

♦️همایش ملی "روز جهانی فلسفه" سخنرانان: دکتر بیژن عبدالکریمی استاد فلسفه دکتر محمدحسن علایی جامعه‌شناس همایش روز جهانی فلسفه دانشگاه محقق اردبیلی @sociologicalperspectives

♦️همایش ملی "روز جهانی فلسفه" با حضور دکتر بیژن عبدالکریمی استاد فلسفه و دکتر محمدحسن علایی جامعه‌شناس همایش روز جهانی فلسفه دانشگاه محقق اردبیلی @sociologicalperspectives