"Калі шчыра, тыя першыя паўгода ў Варшаве былі для нас сапраўдным кашмарам. Мы з’ехалі практычна ні з чым, на новым месцы трэба было ўсё пачынаць з нуля. Ішлося даслоўна пра выжыванне, таму я браўся за любую працу. Давялося пабываць сантэхнікам, мерчандайзерам, статыстам на здымачных пляцоўках.
Але нават у такіх акалічнасцях мы з жонкаю працягвалі валанцёрыць для Беларусі: агучвалі ролікі, рабілі дабрачынным арганізацыям сайты.
Гэта быў наш парыў. Натуральна, мы хацелі дапамагчы і рабілі што маглі", — расказваў мне ў інтэрв'ю ў 2022 годзе Андрэй Бардухаеў-Арол.
Андрэй заўсёды захапляў мяне сваёй мужнасцю, неверагоднай адданасцю тэатру, сваёй прагай праз тэатр зрабіць гэты свет лепшым і больш утульным — у тым ліку для людзей з асаблівымі запатрабаваннямі.
Мы пазнаёміліся з ім яшчэ ў 2016-м, калі ён з жонкай заснаваў Team Theatre. Я сачыла за іх творчым шляхам, радавалася поспехам, перажывала, калі іх выціснулі з краіны.
У траўні Андрэй павінен быў выправіцца на гастролі ў Вільню са спектаклем "Ордэн белай мышы". Я так спадзявалася пабачыцца нарэшце ўжывую, але з-за хваробы ён не прыехаў. А сёння з раніцы -- такая жудасная навіна пра яго заўчасны сыход...
Калі вы ведалі Андрэя, успомніце яго сёння...