Бу ҳикоя ярим миллион африкаликнинг чанқоғини қондирган бола ҳақида. Яхшиликка тўла қалби бутун бир қитъадан-да катта бола тўғрисида.
Унинг исми Райян. У 1991 йил май ойида Канадада туғилган. Барча тенгқурлари каби оддий бола, ишонч ва меҳр-оқибат ҳамма нарсани ўзгартира олишига ишонган бола.
Кунларнинг бирида, олти ёшида, ўқитувчиси Африкадаги шароит ҳақида — иссиқ, чанг ва бир қултум тоза сувга зор болалар тўғрисида гапириб берди. Райян жимгина ўтириб, ўқитувчисининг сўзларини тинглади... ва қандай қилиб бундай бўлиши мумкинлигига тушунолмади. Уйда шунчаки жўмракни очиши кифоя, истаса, иссиқ, истаса, совуқ сув тушади.
Дарсдан сўнг, ўқитувчисининг олдига келди ва сўради: "Уларга сув олиб бориш учун қанча пул керак?".
Ўқитувчиси тахминан 70 долларга сув қудуғи қазиш мумкинлигини айтди.
Ўша куни Райян уйга келиб, онасига: "Менга Африкадаги болаларга қудуқ қазишим учун 70 доллар керак", деди.
Онаси жилмайиб, бундай пулни меҳнат эвазига топиш кераклигини айтди. Шундай қилиб, кичкина Райян ярим кунлик ишлай бошлади: ахлатларни чиқинди қутига ташлади, деразаларни ювди, қўшниларга ёрдам берди, ҳар бир тийинини тежади — ўйинчоқлар учун эмас, ширинликлар учун эмас, балки бошқа одамларнинг болалари, ҳатто у танимаган болалар учун.
У ўзининг 70 долларини WaterCan'га олиб келди ва у ерда ҳақиқий қудуқ қуриш учун, аслида, икки минг доллар кераклигини билди. Икки минг бола учун тасаввур қилиб бўлмайдиган миқдор эди. Лекин Райян муштларини қисиб деди: "Майли. Ҳаммасини йиғиб бўлгач, қайтиб келаман".
Ва у қайтди. У пулни ёлғиз эмас, балки дўстлари, қўшнилари ва бутун мактаб билан йиғди. Унинг ишонч-эътиқоди ҳар қандай мурожаатдан ҳам юқумлироқ бўлиб чиқди.
1999 йил январь ойида Уганда шимолидаги қишлоқда биринчи қудуқ қурилди.
Кейинчалик Райян сув олиш учун жазирама қуёшда километрлаб юришга мажбур бўлмаганлардан бири, маҳаллий бола Акана билан учрашди. Улар дўст бўлишди ва тез орада Райяннинг ўзи Угандага учиб кетди.
У машинадан тушгач, юзлаб одамлар йўл бўйлаб саф тортиб, унинг исмини айтиб, олқишлашарди.
Райян ҳайратда қолди: "Улар... улар менинг исмимни билишадими?"
Гид жилмайди: "Улар билишади. Юз километр атрофдаги ҳамма сизнинг исмингизни билади."
Йиллар ўтди. Райян ҳозир 34 ёшда. У ўзининг пойдеворини яратди, аллақачон тўрт юздан ортиқ қудуқ қуришга муваффақ бўлди.
Ҳикоямиздаги муҳим нарса қудуқлар эмас.
Ҳамма гап ихлос ва ишончда.
Бир боланинг яхшиликка бўлган ишончи.
Онанинг меҳнатсеварлик яхшиликни ҳақиқатга айлантиради деган ишончи.
Ва барчамизнинг кичкина бир соф қалб ҳам бутун дунёни ўзгартира олади, деган ишончимиз.
Яхшиликлар амалда гўзал кўринади.
©️ https://t.me/sadaqaijoriyaquduq