⁠ ⁠ چانه دخترک را پر حرص در دست گرفت و خیره در چشمان گریزانش با صدای گرفته ای غرید:

-با شناسنامه ی سفیدت ادعای شوهر داشتن میکنی؟

-چ..چون که واقعا شوهر دارم ..

عصیان زده از خیرگی دخترک کف دستش را محکم به دیوار کوبید و بی توجه به جیغ خفه اش فریاد کشید :
-د لعنت بهت که هنوزم داری دروغ میگی ..

قلبش در سینه همچون قلب گنجشک دل میزد،حالا به این مرد غضب کرده چه باید میگفت؟

آبان کلافه از سکوت تمام نشدنی دخترک نفس عمیقی کشید و شمرده شمرده خیره به #لب‌های لرزانش لب زد:

-سه ماه...درست سه ماه من و سردواندی ..هر دفعه که دست تو گرفتم،بغلت کردم ...

عصیان زده انگشت شصتش را روی لب پایین دختر کشید و با صدایی به جنون نشسته پچ زد:

-هر دفعه و هر دفعه که دلم برای بوسیدنت رفت توی لعنتی چیکار کردی ؟

پوزخندش درد داشت.

-با اسم یه بی همه چیزی که اصلا وجود نداره باعث شدی هر ثانیه حالم از خودم بهم بخوره...که چرا بعد این همه سال که چشمم هیچ احدی و نگرفته حالا باید دلم بند بشه به زنی که ادعای عاشقیش گوش فلک و پر کرده و شوهر داره ...

درد در چشمانش پیچید،تا کی باید طاقت می آورد و در مقابلش کوتاه می آمد ؟

تا کی باید جلوی دل بی تاب شده اش را میگرفت که خفه خون بگیرد و حرفی نزند ؟

که نگوید این شوهر بی همه چیزی که با طلبکاری از او حساب نبودنش را وجود نداشتن را پس میگیرد،خود نامرد بی معرفتش است..
که به قول خودش سه ماه هرروز و هرشب جلوی چشمانش بود و هنوز اورا به خاطر نیاورده بود...؟

اگر کسی در این میان باید عصبانی و خشمگین می بود هم او بود نه این مرد افسار گسیخته که با وجود نامزد زیبا روی فرنگی اش با پررویی سر او خراب شده و حساب دروغ نگفته اش را میگرفت.

-با توام جانا،جواب بده ،برای چی من و بازی دادی..

با صبری لبریز شده هر دو دستش را تخت سینه ی مرد کوبید و به عقب هولش داد:

-میخوای بدونی چرا دروغ گفتم؟

بس بود هرچه که به مرد اجازه ی تازیدن داده بود حالا نوبت او بود
دست چپ مرد را بالا آورد و با حرص به انگشت #حلقه‌اش اشاره کرد:
-به خاطر این لعنتی دروغ گفتم ...به خاطر اینکه یه بدبخت دیگه ای مثل من به یه بی همه چیز مثل تو امید بسته دروغ گفتم ..

با شدت دست مرد را پرت کرد و خیره در چشمان تافی رنگش دق کرد:

-تو که ادعا میکنی با فکر به شوهر دروغی من حالت از خودت بهم میخوره ...
هیچ فکر کردی من چه حالی دارم وقتی هرروز با نامزد رسمیت ، کسی که من و از همین الان به عنوان ساقدوش برای گل بارون کردن مسیر بختش در نظر گرفته روبه رو میشم؟

-دروغ گفتم چون از تو...از خودم میترسیدم، میترسم...من نسبت به تو حقی ندارم،ولی اجازه نمیدم بهت که چون مردی فکر کنی میتونی نسبت به من حق داشته باشی من ...

با کوبیده شدن لب های آبان به روی لب هایش وامانده جمله اش نصفه می ماند.
درمقابل بوسه ی مشتاق مرد #نفس کم می آورد.
آبان بی محابا، با خیالی راحت شده از شهد شیرین وجود دختر می نوشد و دیگر مانعی برای جلوداری از خواسته اش وجود ندارد.
و جانا می ماند و مردی تشنه لب که پس از سالها به بزم تن زنی خودش را دعوت کرده است .

https://t.me/joinchat/nFREBsQNN_NhMWE0
اهم اهم ...
بچه های عاشق مون و مشاهده کردین دیگه...🤤
لازم به معرفی دوباره نیست که !!😐
ایده داستانش بکرِ بکرِ..💯
نویسنده اش با اولین داستانش غوغا به پا کرده ...💯📛


https://t.me/joinchat/nFREBsQNN_NhMWE0
❌❌❌
#جاناماندگار دختری که بعد آزاد شدنش از زندان مجبور میشه به خاطر پیدا کردن قاتل برادرش به عمارت مجد ها برگرده ...
عمارتی که روزی عروسش بوده و حالا ...‼️
#آبان‌مجد مردی مغرور و خودخواه که در شرف ازدواج ...اما با ورود یکباره جانا و تپیدن قلبش برای دختری که ادعا میکنه شوهر داره،همه معادلاتش بهم می ریزه...⁉️
آبانی که بی خبر از همه جاست ❗️
و نمیدونه اون شوهری که دخترک صبح و شب از عشق به او دم میزنه...خود لعنتی فراموشکارشه ...

https://t.me/joinchat/nFREBsQNN_NhMWE0

#جاندخت
#محبوبه‌_فیروزخانی
#پارت_۸۴
#کپی‌حرام‌است‌حتی‌باذکرمنبع



این جمع کردن و زود رفتن چه معنی می‌داد؟
می‌خواست میرعمادِ پسر بیش از این با نشمین همصحبت نشود؟
یا نشمین زیادی حساس شده بود؟

اما هر چه بود، میرعمادِ پسر مطیع و گوش به فرمان بدلیجات نشمین را به او برگرداند و لبخندی اجباری تحویلش داد.
نشمین نیز از میرعمادِ پسر نگاه گرفت و به سرعت بدلیجاتش را جمع کرد تا هر چه زودتر از فضای سنگین و نامتعارف آنجا فاصله بگیرد.

از مغازه که خارج شد یکراست به سمت مترو حرکت کرد.
این بار دیگر تماشاچی نشد و مانند همیشه مشغول فروختن بدلیجاتش شد.

رگ غیرتش زیادی متورم شده بود.
بیش از این نمی‌توانست تاب بیاورد.
تحمل نگاه‌های سنگین و کلام‌های طعنه‌آمیز هم حد و اندازه‌ای داشت.
باید از زیر چتر حمایت موسی بیرون می‌آمد و مانند همان شش ماه پیش فقط و فقط روی پاهای خود می‌ایستاد.
از همان روزی که فکر فرار و فراری دادن روناک به سرش زده بود پیه تمام اینها را به تن مالیده بود. اما چیزهایی که تجربه می‌کرد، خارج از توان و ظرفیتش بود.

مشغول فروشندگی شد تا تمام ماجراهای مزخرف امروز را فراموش کند.
تحمل وزن سنگین کیف و به دوش کشیدن آن در این قطار و آن قطار، صدها برابر بهتر از تحمل بار تهمت‌هایی بود که از نگاه و کلام آدم‌ها می‌بارید.

تا آخرین ساعت حرکت مترو، مشغول فروشندگی شد و خسته‌تر از همیشه به خانه برگشت.
روناک که به این دیر آمدن‌های نشمین عادت داشت، بساط شام را مهیا کرده بود.
دو نفری در کنار هم شامی خوردند و هر دو حرف زدن از حرف‌های تکراری و روزمره را به گفتگو دربارۀ اتفاقات ناخوشایند آن روز، ترجیح دادند.

جمع کردن سفرۀ شام بر عهدۀ روناک افتاد، تا نشمین روی ساخت صلیب تمرکز کند.
نمی‌خواست برای ساخت صلیب روی کمک موسی حساب کند.
باید صلیب مناسب و سنگ‌های مناسب آن را انتخاب و زودتر نقره‌ها و سنگ‌های اضافه را به موسی می رساند تا به میرعماد برگرداند.

باید به فکر ابزار کار هم می‌بود.
تا کی می‌توانست از ابزار کار موسی استفاده کند؟
مخصوصا وقتی از این خانه می‌رفت باید تمام ابزار را به موسی برمی‌گرداند.

#جاندخت
#محبوبه‌_فیروزخانی
#پارت_۸۳
#کپی‌حرام‌است‌حتی‌باذکرمنبع



کاری جز تشکر کردن از دستش برنمی‌آمد وقتی موسی تمام جزئیات را گفته بود و چیزی را از قلم نیانداخته بود.
شاید هم انداخته بود.
انگار از مظفری و قصد و نیت سوءش چیزی نگفته بود که میرعمادِ پدر می‌گفت جایی بهتر از خانۀ او پیدا نخواهد کرد.
به هر حال سکوت بهترین گزینۀ ممکن بود.

میرعماد پاکتی برداشت و صلیب‌ها را داخلش گذاشت. به طرف کمدی رفت و یکی دو پلاستیک کوچک که معلوم بود سنگ‌های زینتی داخل آنهاست، برداشت و داخل پاکت گذاشت.

«دو تا ورق نقره هم برات می‌ذارم. فکر نکنم بیشترش به کارت بیاد.»

ورق‌های نقره را نیز به پاکت اضافه کرد و در پاکت را بست و آن را به نشمین داد.

«پولش؟... پولش چقدر می‌شه؟»

نگاه سنگین میرعماد باعث شد تا نشمین برای بیان کلمات اینگونه به زحمت بیوفتد.

«می‌ذارم به حساب موسی...»

«نه ... من خودم ... پرداخت می‌کنم. آخه به مشتری هم باید بگم چقدر براش تموم می‌شه.»

«برو ببین کدوم به کارت میاد. وزنش کن. قیمت روز نقره ببین چنده.
موسی برات حساب کتاب می‌کنه می‌گه چقدر برات تموم می‌شه.
اجرت ساختتم بکش روش و به مشتریت بگو.»

جایی برای اصرار بیشتر نبود.
مخصوصا که میرعماد ایستادن را جایز ندانسته و داشت به همان اتاق کار زیرپله‌اش برمی‌گشت.
قبل از اینکه از پله‌ها پایین برود، ایستاد و نگاهی به نشمین انداخت.

«هرچی اضافه اومد خودم میام از موسی می‌گیرم.
نمی‌خواد دیگه این همه راه بیای اینجا.»

برای خودش هم جای سوال بود که چرا دستانش بی‌اختیار به سمت شالش رفتند و آن را جلو کشیده و موهای مشکی مجعدش را به زیر شال فرستادند.

حتما ایرادی در سر و وضعش بود که میرعمادِ پدر نمی‌خواست دوباره پا به مغازه‌اش بگذارد.

«علی ... می‌رم لباسامو عوض کنم. تو هم جمع کن. امروز زودتر می‌ریم خونه.»

#جاندخت
#محبوبه‌_فیروزخانی
#پارت_۸۲
#کپی‌حرام‌است‌حتی‌باذکرمنبع




با سرفه‌ای به خود آمد و انگار تازه متوجه موقعیتش شد.
یک زنِ شوهر مرده در خانۀ مردی غریبه با نیش تا بناگوش باز؟ کافی بود کسی بداند و ماجرایی بسازد.
بالاخره بر خود نهیب زد و خود را جمع و جور کرد.
اصلا معنی نداشت در قبال کاسه‌ای آش چنین هدیۀ زیبا و گرانقیمتی دریافت کند.

«ببخشید... ولی این گردنبند به نظرم خیلی گرون قیمت باشه.
من نمی‌تونم قبولش کنم...»

جواب موسی او را به فکر فرو برد.

«اونقدرا که فکر می‌کنی گرون قیمت نیست.
بدله... خیلی ساله که دیگه وسعم نمی‌رسه طلا بسازم.»

چگونه متوجه بدل بودن گردنبند نشده بود؟
اصلا مگر می‌شد کاری با این همه ظرافت بدلی باشد؟
چیزی در ذهنش جرقه زد.

«از اینا بازم دارید؟ ... منظورم اینه که ... من توی مترو فروشندگی می‌کنم. می‌تونم بدلیجات شما رو هم بفروشم.»

همین... تمام خاطره همین بود.

چیز دیگری از جزئیاتش را به خاطر نمی‌آورد. اما مطمئن بود که پیشنهاد آموزش ساخت بدلیجات از طرف او نبوده.
مطمئن بود که او فقط پیشنهاد فروش بدلیجات را به موسی داده بود.
چند بار دیگر که برای گرفتن و فروش بدلیجات به خانۀ موسی رفته بود، موسی خواسته بود که نشمین پشت میز کار بنشیند و انبر دم تخت به دست بگیرد و فلزی را با آن فرم دهد.
همین...
اینگونه بود که این هنر را آموخته بود.
توضیحش برای مردی که از پیش قضاوت کرده و حکم صادر کرده بود، سخت به نظر می‌رسید.

«به هر حال به موسی بگو امشب می‌رم و به چند نفر می‌سپارم. اما بعید می‌دونم با این پول پیش و این کرایه خونه‌، جایی بهتر از خونۀ مظفری گیرت بیاد.»

صدای میرعمادِ پدر او را از خاطره‌ها بیرون کشاند و به دنیای واقعی پرتاب کرد.
کاش می‌توانست میرعمادِ پدر را از اشتباه در بیاورد.
کاش می‌توانست بگوید که موسی با میل و رضایت شخصی هنرش را به او آموخته.
اما مجالی برای سخن گفتن نبود. فقط تشکر کوتاهی کرد.

‍ #پنجره‌ای‌به‌قلب‌تو
#پارت‌دو

ناخن‌های بلندم را روی دست‌های البرز فرو می‌برم بلکه کمی از شدت دردی که ریشه‌ی موهایم را درگیر کرده کم کنم؛ اما...
قدرتی که اوی شانزده ساله و مثلا غیرتی دارد کجا و زوری که من نحیف و کتک خورده دارم کجا!

باز هم سعی می‌کنم درد را نادیده بگیرم و علت این رفتارشان را بدانم که این‌بار با ناله و صدایی ضعیف می‌پرسم:
"آخه من نباید بدونم چکار کردم؟"
از قدیم الایام در این خانه، کتک خوردن و بدرفتاری با زن‌ها و دختران امری نهادینه شده است؛ مگر اینکه مطیع اوامر مردها که نه، نرها باشی و جز "بله" و "چشم" در برابرشان نگویی!
اما من...
همیشه در مقابل زورگویی‌شان ایستاده‌ام.
نگذاشتم خواسته‌هایشان را بر من تحمیل کنند و همین باعث شده بیشتر از آن دو نفر دیگر تحقیرم کنند و تنبیه شوم.

سوال قبلی را دوباره می‌پرسم و بعد...
-واقعا نمی‌دونی چکار کردی؟ آبرو برای من نذاشتی و حالا می‌پرسی چکار کردم؟
نگاهم نمی‌کند و می‌گوید.
از شنیدن صدایش جا می‌خورم.
صلابت کلام و اقتدار لحنش، لرزه بر جانم می‌اندازد!
اصلا کی آمده و از کجا شاهد کتک خوردن و از رو نرفتن من بود؟!
بی‌توجه به من و رنج و اشک‌هایم، رو به سهند می‌کند و دستور می‌دهد:
"برو هر چی کتاب و دفتر داره، بردار و بریز توی آتیشی که روشن کردم!"
بعد نیم‌نگاه خالی از هر حسی، حواله‌ی من می‌کند و...
-از فردا دانشگاه، بی‌دانشگاه! مثل خواهرت می‌شینی توی خونه. دیگه رنگ آفتاب و مهتاب رو هم نمی‌بینی تا یاد بگیری به اسم درس و دانشگاه، با آبروی یه طایفه بازی نکنی.

#عاشقانه‌ای‌‌خاص از خالق رمان‌های #نارشین و #درمدار‌ماه
https://t.me/joinchat/AAAAAFT1HxaEA2GiIGp97Q

خوش آمدید 😍🌺😍

💍 شروع رمان #جاندخت 💍

https://t.me/romaanooonline/4578

‍ ‍ #پنجره‌ای‌به‌قلب‌تو


-نگفتی!
دست از مرور خاطرات ده سال پیش می‌کشم و به خودم می‌آیم.
با بی‌تفاوتی و آهسته لب می‌زنم:
"دختر کبلایی حسن هستم."
این‌بار وقتی از آیینه نگاهم می‌کند، تعجب را می‌توانم در چشم‌هایش ببینم.
‌-زیبا؟!
سری به تایید تکان می‌دهم و او با شوق ادامه می‌دهد:
"همون دختر کوچولوی مو فرفری و شیطون؟"
می‌گوید و نمی‌داند چقدر از موی فرفری بدم می‌آید!

-هنوز دست از شیطنت‌هات برنداشتی فرفری؟
نه سوالش که آن "فرفری" پایان جمله‌اش حالم را بد می‌کند.
با تندی جواب می‌دهم:
"خیلی وقته دیگه موهام فر نیست! پس اینجوری خطابم نکنید."
نمی‌دانم چه چیزی باعث می‌شود که با صدای بلند بخندد.
خنده‌اش که تمام می‌شود با چشم‌هایی براق نگاهم می‌کند و...
-حاضر جواب هم که هستی. حالا با این سر و وضع صبح کله‌ی سحر داری کجا می‌ری؟

اینجا دیگر می‌توانم خودم باشم و خواسته و مقصودم را راحت به زبان بیاورم.
-دارم می‌رم پاسگاه که شکایت کنم. بعدش هم می‌رم پزشکی قانونی تا طول درمان بگیرم.
معنی هیچ کدام از این‌هایی را که می‌گویم به درستی نمی‌دانم!
فقط همان چیزهایی را که دیشب همکلاسی‌های دانشگاهم در گوشم خوانده‌اند تکرار می‌کنم و او...
از فرط حیرت، همانجا وسط جاده ترمز می‌کند و تند و تیز به سمتم می‌چرخد.
شانس با ما همراه بوده که جاده خلوت است و تصادفی در کار نیست.
متعجب می‌پرسد:
"از کی؟ پدر و برادرهات؟"
با قاطعیت "بله" می‌گویم.

#رمانی‌عاشقانه‌با‌قلمی‌جذاب‌گیرا
https://t.me/joinchat/AAAAAFT1HxaEA2GiIGp97Q

‌-نبات با توام. این در لعنتی رو باز می کنی یا بزنم #بشکنمش!

دلش نمی خواست باز کند.
از همه مردها با این حجم #زورگویی بدش آمده بود.

دست روی مچ پای #دردناکش کشید.
#ضربه ی محکم شایان به در او را از جا پراند.
-نبات!!!!

از جا بلند شد و #لنگان به سمت در رفت. به محض بازکردنش شایان با نفس های تندی که مثل گدازه های #آتش بود وارد شد.

-این مسخره بازیا چیه؟

بی اختیار پایش را زمین گذاشت و آخش درآمد.

چشمان #سرخ و آتشین شایان تا پای او کشیده شد و دست او را گرفت با خودخواهی گفت:
-بشین ببینم چی کار کردی با خودت.

صدای نبات #بغض داشت:
-به من دست نزن...

اما شایان توجه نکرد:
-از تو نظر نخواستم.

و او را با یک حرکت روی #تخت خواباند.
نفس نبات درسینه حبس شد . دلتنگ بود اما نمی توانست #قلبی را که شکسته است آرام کند.
مردی که روزگاری مهربانی اش زبانزد بود حالا ان قدر #سختگیر و #بداخم شده بود.

دست شایان روی مچ پایش نشست. دست نبات دست او را با قدرت پس زد:

-می گم بهم دست نزن! خودم یه کاریش می کنم.

-از تو #اجازه نخواستم.
و شروع به معاینه پای او کرد. دخترک آهی کشید و شایان آرام شروع به ماساژ دادن کرد:
-هر چی هیچی نمی گم بدتر می کنی اما من درستت می کنم.

-من ازت #نمیترسم.
مرد جوان فشاری به پای او آورد و با #جیغ پر ضعف نبات گفت:

-که این طور ... پس نمی ترسی.

و همزمان با رها کردن پایش روی بدن او خم شد و... 😱🙈


نبات با #استادش شایان راد که یک وکیل جوان هم هست ازدواج می کنه اما بعد ازدواج زندگی شون دچار یه #چالش بزرگ میشه ... آیا این دو زوج دوست داشتنی می تونن از پس این مشکل بربیان.


یک نویسنده #خوش_قول با قلمی گیرا😍 دیگه چی می خوایید؟

#شایان یه وکیل و استاد دانشگاهه و خیلی #جدی و #سختگیر
#نبات یه دختر زبل و جسور که #حریف شایان خان
#بیقرارم کن قصه زندگی که به معنای واقعی کلمه شما رو با هر پارتش #بیقرار خواهد کرد😍😝
#عاشقانه_خفن
نویسنده ای که #قلم خوب و آرام بخش
#پارت گذاری همه روزه حتی #جمعه ها

https://t.me/joinchat/R6IQw_MRS-I0NTU8
https://t.me/joinchat/R6IQw_MRS-I0NTU8

خوش آمدید 😍🌺😍

💍 شروع رمان #جاندخت 💍

https://t.me/romaanooonline/4578