Дзверы адчыняюцца і зачыняюцца.
Толькі адчыненыя — яны дзіры,
толькі зачыненыя — астрог, але яны адчыняюцца і зачыняюцца і гэтак на свой лад вытлумачваюць чалавека.
Не так паглядзеў, не гэтак падумаў, не так сказаў...
Вяртаюся, каб удакладніцца, да месца, дзе адбылося тое «не так» і «не гэтак», а яно ўжо разышлося па ўсім свеце.
Кветка распускаецца — і пераўзыходзіць пупышку, завязь выяўляецца — і пераўзыходзіць кветку, яблык выспявае — і пераўзыходзіць завязь, зярняты адтульваюцца — і пераўзыходзяць яблык.
Жыццё ў самапераўзыходжанні, і чалавек істотны сваімі можнасцямі.