У Рабкоры, што ў Акцябрскім раёне, калі выходзіў з тамтэйшай крамы, супаткаўся з бабуляй-няўклюдай: абапіраючыся на дзве кульбы і трымаючы торбу, яна ўскарасквалася на ганак.
Як мог дапамог ёй, і ўжо ў самой краме, нібы ўзважваючы ў галаве нейкі кошт, яна запыталася ў прысутных — усе яны ёй, было відаць, былі знаёмыя ці мо нават блізкія: «Адкуль гэты чалавек?»
Прысутныя няўцямна маўчалі.
Нічога больш не прамовіла і яна і, ніяк мне не падзякаваўшы, пасунулася да прылаўка.
Пэўна, каб дзякаваць, трэба найперш ведаць, каму дзякуеш.
Я другі раз выйшаў з крамы.