Трэба было не гэтак, а так!..
Гісторыя не ведае ўмоўнага ладу, а жыццё ведае, і, можа, самыя прыгожыя кветкі цвітуць у садах умоўнага ладу.
Паралельна з гісторыяй творыцца парагісторыя, і ўмоўны лад — дзейны лад. Усё, ува што чалавек укладаецца душою і духам, нібы прароцтва, урэчаісніваецца — знаходзіць адно яму вядомую рэчаіснасць.