ФАРОСАТ
• Подшох Абу Музаффар Муҳйиддин Аврангзеб Оламгир (1618-1707) раҳимаҳуллоҳ шаҳар кўчаларини айланиб юрар экан қорихонадан югуриб чиққан етти ёшлар чамасидаги хушрўй болани кўрди ва ундан :
- Болам, Қуръони каримдан қайси сурани ёдладинг? - деб сўради.
- «Фатҳ»ни,- деди бола қув кўзларини жовдиратиб.
- Қани, менга ўқиб берчи?
• Бола гўзал савт ва тартил билан сурани ўқиб берди.
• Оламгир ёнидаги аъёнга қараб :
- Бу болага бир тилло бер ! - деди.
• Бола :
- Онҳазрат ! Мен бир тиллони ололмайман, онам менга ишонмай уришади, - деди.
- Нимага ишониши керак, нима учун уришади?!- сўради Шох қизиқсиниб.
- Менинг «Фатҳ»ни ёд олганимга ишонади, лекин подшох бир тилло берди, дейишимга ишонмайди. Чунки подшохнинг ҳиммати бир тилло эмаслигини билади, онам ! - деди болакай.
• Боланинг фаросати олдида лол қолган Оламгир унинг уйига бир хум тилло олиб боришларини буюрди.
• Ҳар кимнинг ҳиммати ўзига яраша бўлади, ҳар ким ўз ҳимматига кўра амал қилади.
• Аллоҳим !
• Биз ожизмиз, амалларимиз нуқсонли, аммо Сенинг ҳимматинг Зотингга муносибдир.
• Бизнинг бу нуқсонли амалларимизни Ўзинг комил ҳолда қабул айла !
• Аллоҳим !
• Муборак кечаларингда Ўзинг бизлар учун энг хайрли неъматларни ато эт !
• Аллоҳим !
• Сен билурсан, биз билмасмиз !
• Ўзинг аҳволларимизни энг яхши ҳолатга айлантир !
• Амин !
• Амин !
• Амин !