Бир куни эски Зоҳиддан сўрашди :
- Қандай қилиб доим ёлғиз қолишдан чарчамайсиз?
Ва у жавоб берди :
- Менинг қиладиган ишларим жуда кўп, мен иккита қирғий ва иккита бургутни ўргатишим, иккита қуённи тинчлантиришим, илонни ўргатишим, эшакни рағбатлантиришим ва шерни уйғотишим керак.
Аммо биз сизнинг атрофингизда ҳайвонларни кўрмаяпмиз, улар қаерда?
Зоҳид жавоб берди :
- Биз бу ҳайвонларни ичимизда олиб юрамиз.
Икки қирғий кўрган ҳамма нарсага шошилади-яхши ва ёмон, фойдали ва зарарли. Мен уларни фарқлашни ўргатишим керак. Бу менинг кўзларим.
Икки бургут тирноқлари билан яраланади ва тегадиган ҳамма нарсани йўқ қилади. Мен уларга зарар бермасдан хизмат қилишни ва ёрдам беришни ўргатишим керак.
Бу менинг қўлларим.
Қуёнлар ҳар доим олдинга ва орқага сакрашади, қўрқишади ва яширинишади. Мен уларни тинчлантиришим ва муаммолардан қочмасликни, қийин вазиятларни қандай ҳал қилишни ўргатишим керак.
Бу менинг оёқларим.
Энг қийин нарса илонни томоша қилиш. У қаттиқ қафасда маҳкам қулфланган бўлса-да, у ҳар доим яқин атрофдаги ҳар қандай одамга ҳужум қилишга, чақишга ва заҳарлашга тайёр. Шунинг учун мен уни кузатиб, уни тарбиялашим керак.
Бу менинг тилим.
Эшак, ҳамма билганидек, жуда ўжар, ҳар доим чарчайди ва ўз ишини қилишни хоҳламайди.
Бу менинг танам.
Ва ниҳоят, мен шоҳ бўлишни ва ҳаммани устидан ҳукмронлик қилишни хоҳлайдиган Арслонни бўйсундиришим керак. У мағрур, беҳуда ва бутун дунё унинг атрофида айланиши керак деб ўйлайди. Бу менинг эгоим.
Кўриб турганингиздек, менда жуда кўп иш бор...