Телеграм канал «Өмир сабақлары.☘»

3 Нурлан қолы менен столды қағып жиберди. - Жетер! Апа, кеттик. Сизди бул жерде қалдырмайман. Айнур көзине жас алып, ағасының қолын қысып турды. Әкеси басын төмен салып, алақаны менен бетин басты. - Айгүл... кешир... кетпе... Айгүлдиң көз қарасы қатты ҳәм шаршаған еди. - Саған өмиримди бердим. Сен оны аяққа бастың. Енди айтатуғын сөзим жоқ. Ол сумкасын алып, ийнин көтерип, есик бетке қарай жүрди. Балалары изине ерип шықты. Күйеўи орнынан турмады. Ботакөз муздай кулимсиреп, шарабын ишип болды. Сол күни Айгүл көз илмеди. Айнурдың квартирасында отырып, айнадан қала шырақларына қарады. Балалары тәселле бериўге ҳәрекет етсе де, иши бос еди. Өткен өмири есине тусип кетти: биринши танысқан ўақытлары, жай салғанлары, ҳәр бир байрам, балалардың туўылыўы... Енди ҳәммеси өтирикке боялып кеткендей сезилди. Азанда Нурлан оған кофе алып келди. Апа... не болса да биз сиз бенен биргемиз. Сиз енди ҳеш қашан жалғыз болмайсыз. Айгүл оның қолын қысып, көп жыллардан кейин биринши мәрте үнсиз жылады. Кейинги күнлер аўыр өтти. Күйеўи қоңыраў етти, есик алдында турды, кеширим сорады. Бирақ, Айгүл күшли еди. - Бәлким, бир күн сөйлесермиз. Бирақ ҳәзир... дым кеш. Бир неше айдан кейин рәсмий ажырасыў болды. Қаладағы адамлар сыртынан сыбыр-сыбыр сөз етти, бирақ Айгүл ушын енди ол әҳмийетли емес еди. Нурлан ҳәм Айнур тез-тез келип туратуғын еди. Анасына гүл әкелип берди, қыдырыўға мирәт етти. Ўақыттың өтиўи менен оның жүреги тынышлана баслады. Жаздың бир ақшамында, Айнурдың балконында отырып, жулдызлы аспанға қарады. Сол түнде, юбилейде, өмирим тамам болды деп ойладым, - деди ол сыбырланып. - Ал ҳақыйқатында, мениң жаңа өмирим енди басланды. Мен жалған үмиттен қутылдым. Бирақ мен ҳақыйқатты таптым. Балалары оның қолын қысып отырды. Айгүл көптен бери сезбеген бир тынышлықты жүрегинен тапты. Ол билди: өмир даўам етеди. Ҳәм енди, сонша аўырманлыққа қарамастан, ол ҳеш қашан жалғыз қалмайды. Тамам.

2 - Батыл?! - Айгүлдиң даўысы қалтырап шықса да, қылыштай өткир еди. - Отыз жыл турмыс қурып, ҳәммесин бирге өткерип... сенде батыллық болмады дейсең бе? Енди мына усы жерде, балаларымның, досларымның дуйым журттың көзинше жер қылдың! Көзлери жалынлы еди, бирақ жас төгилмеди. Апа... - Айнур қолын созды, бирақ анасы оны ийтерип жиберди. - Мен пүткил өмиримди усы шаңараққа бағышладым. Сизлерге, бул дастурханға, қуўанышлы мәўритлерге. Бүгин болса ҳәммеси жалған екенин билип турман! Залда өли тынышлық орнады. Күйеўи сөйлемекши болды. - Айгүл... мен қәтелестим. Бирақ ҳәммеси онша емес... Айгүл қолын көтерип, гәпин бөлди. - Жоқ. Жетеди. Ҳәммеси питти. Нурланның мушы түйилди. - Қалайынша, әке? Қалайынша? Тоқтаңлар! - деп даўыслады Айгүл. - Мийманлар, тарқаңлар. Той питти. Стулларды тықырлатып, адамлар асығыс түрып шыға баслады. Биреўлер гүбирленди, биреўлер бетине қараўға уялды. Күлия апа жақынлап, қолын созды, бирак Айгүл кейин шегинди. Қосық ҳәм күлкилерге толған зал бирден босап қалды. Тек Айгүл, күйеўи, балалары ҳәм Ботакөз қалды. - Неге? - деп сорады Айгүл. - Неге ҳәзир? Ботакөз ийнин көтерди. - Өтирикке шыдай алмадым. Ҳәмме сени мақтап, оны үлгили еркек етип көрсетеди. Ҳақыйқатында бундай емес ғой. - Сен буны мен ушын емес, өзиң ушын иследиң, - деди Айгүл қатқыл даўыс пенен. - Ҳәммеге өзиңниң бәрин билетуғыныңды көрсеткиң келди. Ботакөз үндемей қалды. Даўамы бар👇👇

СЕНСИЗ... Бир күним татып тур сенсиз мың күнге, Күндизим жоқ, бәри айланды түнге, Демим питпей турып сен менен бирге, Жүрер күнлер барма, билмей турыппан. @omir_sabaqlari

Жоғалтып қоймаслық ушын, тек қәдирлеў керек. @omir_sabaqlari

...Бул күнди ҳәмме күткен еди. Айгүлдиң үлкен юбилей тойына туўысқанлар да, дослар да, кәсиплеслер де жыйналды. Аппақ қардай дастурхан, сыңғырлаған хрусталь бокаллар, күлки, қосықлар, жыллы тилеклер - ҳәммеси жүдә жақсы өтип атыр. Бундай кешени ҳеш нәрсе буза алмайтуғындай көринер еди. Айгүл ҳақыйқый ханшайым сыяқлы жарқырап турды. Ол усы байрамға арнаўлы сатып алған жаңа көйлегин кийген, шашлары журналдан шыққан сыяқлы. Баласы Нурлан өмирлик жолдасы менен бирге үлкен гүллер топламын алып келди. Қызы Айнур басқа қаладан арнаўлы жетип келди. Ҳәтте көп жыллардан берли көрмеген ески дослары да бир дастурхан басына жыйналды. Залдың иши пеште пискен гөштиң хош ийисине толы еди, роза гүллер менен безетилген көп қабатлы кремли торт өз гезегин күтип тур еди. Мийманлар жарысып тост көтерди: "Саламатлық ушын!," "Бахыт ушын!," "Узақ өмир ушын!." Ҳәммениң жүзлеринде күлки, ҳәттеки сийрек сыртқа шығатуғын қартайған қоңсы Күлия апа да қол шаппатлап, қуўаныштан көзине жас алды. Бирақ ҳәр бир байрам - от пенен ойнаў сыяқлы. Бир ғана ушқын шықса жеткиликли, жалын алысып кетеди. Қызының енеси - Ботакөздиң тост айтыў нәўбети келгенде, ҳеш ким ҳеш қандай бәле күтпеген. Ҳаял әсте орнынан турып, орамалын дүзетип, көз әйнегиниң үстинен ҳәммеге қарады. Мийманлар тым-тырыс болды. Даўысы әсте еситилсе де, ҳәр бир сөзи балға менен урғандай аўыр тийди: - Айгүл, сен әжайып ҳаялсаң, юбилей де жүдә жақсы өтти... Бирақ ҳақыйқатлықты айтайық. Ҳәммемиз билемиз ғой, күйеўиң бүгин кеш қалып келгенинде ол жумыста жоқ еди, солай емес пе? Дастурханда сондай тынышлық орнады, ҳәттеки қасықтың табаққа түскени еситилди. Айгүл не болып атырғанын түсинбей, ҳәрекетсиз қалды. Күйеўи қызарып, төмен қарады. Ботакөз болса сөзин даўам етти: - Мен көп ўақыт үндемей жүрдим... бирақ бүгин ҳақыйқатлықты айтыў ўақты келген шығар? Усы жыллардың барлығында сен өзиңниң минсиз жетик шаңарағым бар деп ойладың. Ал ол ҳақыйқатында да "жумыста кешигип атырман" дегенде қай жерде болғанын билесең бе? Мийманлар бир-бирине қарасты. Кимдур әсте жөтелип, кимдур шараптан албырап бир уртлады. Ҳәзилге толы орталық бирден аўырласып кетти. Айгүлдиң жүреги шәўкилдеп, төмен тартып баратырғандай болды. Ойы шыр айланып кетти: "Жоқ... Бул мүмкин емес..." Ол күлкили түр көрсетпекши болды, бирақ еринлери дирилдеп турды. - Ботакөз... - деди ол сыбырланып. - Не ҳаққында айтып отырсаң? Ал ол болса тек қыйсық күлимсиреди: - Енди буны ҳәмме билсин. Соннан кейин айтқан сөзлери соншелли аўыр еситилди, қонақлардың ярымы қолындағы вилкаларын түсирип алды. Айгүлдиң деми тарылып, тамағына бир түйин тығылып қалғандай болды. Әлем тоқтап қалғандай. Сол ўақытта Айгүлдиң аяғының астында жер жоқтай еди. Ол пүткил өмирин бирге өткерген, үйи де, баласы да, қуўанышы да, қайғысы да бирдей болған өмирлик жолдасына қарады. Күйеўиниң түри қашып, көзлерин жерге қадап турар еди. Ҳаялына қараўға батылы жетпеди. Бир тамшы көз жасы бетинен сырғанап түсти, бирақ ол түсип кетпеў ушын еринлерин тислеп, өзин услап турды. - Ботакөз, жетер! - деп бақырып жиберди Айнур орнынан ушып турып. - Бул жерде бундай сөзлерди қалай айтып турсаң! Ботағаз қолын силтеди. - Жоқ, ҳәзир айтыў керек. Енди ҳақыйқатты жасырыўға болмайды. Айгүл билиўи керек: күйеўи "жумыста кешигип қалдым" деген күнлериниң бәринде басқа жерде болған. Дастурханның басын бир гүўилди басып кетти. Биреўлер аўзына қолын басты, биреўлер көзин төмен салды. Қоңсымыз Күлияниң көзи тесигинен шығып кеткендей болып, басын шайқап отыр. Айгүл қалтырап турды. Ким? - деди ол туншығып. Ким ол? Ботакөз муздай көзлери менен тик қарады. - Сен оны жақсы билесең. Ол оның жас кәсиплеси, қара шашлы қыз. Көптен бери бирге. Мийманлардың арасынан ыңырсыған даўыслар шықты. Нурлан орнынан ушып турып, стулды қулатып алды. - Әке?! - деп бақырды ол. Ырас па?! Әкеси басын көтерди. Жүзинде өмири ўайран болған адамның жүзи бар еди. - Нурлан, Айнур... айтпақшы едим. Бирақ ҳеш қашан батылым жетпеди... - Батыл?! - Айгүлдиң даўысы қалтырап шықса да, қылыштай өткир еди. Даўамы бар👇👇

⸺ Дунья дегениңиз саяға уқсайды, ⸺ деген екен бир арабий. ⸺ Қуўсаңыз — қашады, қашсаңыз — артыңыздан ереди... @omir_sabaqlari

Borjomi - 135 yillik an’analar. Har bir dasturxon atrofida davom etib kelayotgan nozik marosim. Borjomi — avloddan avlodga o‘tib kelayotgan ta’m. Har bir taomlanishga hamrohi bo'lgan tabiiy yengillik siri Batafsil #reklama 16+ borjomi.com