#Тонгги_ҳикоя
ГИЁҲ
Луқмони ҳаким тоғда гиёҳ териб юрса, бир гиёҳ:
– Эй, ҳаким! Мен юрак дардига давоман, – дебди.
Луқмони ҳаким бояги гиёҳни уйига олиб келиб қайнатаётса, бир бола югуриб келиб: "Онамнинг юраги хуруж қилиб қолди", – дебди.
Луқмони ҳаким бояги доридан берибди.
Бир неча кундан кейин кўчада Луқмони ҳаким бояги болани кўриб қолибди. Бола Луқмони ҳакимнинг олдига келиб:
– Сен ёлғончи экансан. Гиёҳинг онамга фойда бермади. Онам ўша куниёқ оламдан кўз юмди", – дебди.
Ўша куни Луқмони ҳаким кайфияти йўқ аҳволда тоғда яна гиёҳ териб юрса, ўша гиёҳ;
– Мен юрак дардига давоман, – деди.
Луқмони ҳаким:
– Эй, гиёҳ! Сен ёлғончи экансан. Менинг беморимга шифо бўла олмадинг, – деса, гиёҳ:
– Эй, Луқмон! Мен ўлимга эмас, юракка давоман. Ўлим эса Аллоҳнинг изнида! – дебди.
@milliyteatr