Телеграм канал «Новы свет 🌞»

#комікс (#малюнак) #пераклад #Škalar Фінал легендарнай рамантычнай сагі! Даведайцеся, чым скончыцца гісторыя Скота, Рамоны й іхніх сяброў у новым Скот Пілігрым і Ягоная Лепшая Часіна🔥 (том падзелены на дзьве часткі, спасылкі на абедзьве можна знайсьці ніжэй) Частка першая: https://teletype.in/@skalar/skot-pilihrym-6-castka1 Частка другая: https://teletype.in/@skalar/skot-pilihrym-6-castka2 ─────────≪✷≫──────── Крыніцы: ● Telegram ☀️ Прапанаваць свае творы/малюнкі/музыку/вырабы: @masvet_by_bot, або ў паведамленні канала. Гэта бясплатна, праўда) ─────────≪✷≫────────

#верш #Максім_Крывіч Калісьці хачу я узяць, уварвацца да Бога у пылу дарожным, у поце, у берцах стаптаных. Калісьці нарэшце спытаць: "Што рабіў я такога? Ну як жа так можна? Ды годзе!" Бо я — апантаны. І чым апантаны? Надзеяй. Адною надзеяй. Адной толькі ёй і жыву, нібы сотню сталеццяў. Я бачу заганы. І цені. Бясконцыя цені. І шлях праз чужую імглу, як праз змрок ліхалеццяў. Але я не бачу, не знаю уласнага выйсця. Вагаюся зноў над бяздоннем, над цёмнаю пасткай. Я цешуся. Плачу. Смяюся з пранізлівым свістам. Як раб на прыволлі чужым. незнаёмым. нянаскім. ─────────≪✷≫──────── Крыніцы: ● Telegram ☀️ Прапанаваць свае творы/малюнкі/музыку/вырабы: @masvet_by_bot, або ў паведамленні канала. Гэта бясплатна, праўда) ─────────≪✷≫────────

#верш #Аля_Маер Як матылёк, што сеўшы на руку, Адразу адлятае да аблокаў, Як зерне перамелецца ў муку, Як знікне гук далёкіх цяжкіх крокаў. Так знікне боль. Вось так ён прападзе. Каб сэрца стомленае сталася свабодным. Бо міласэрная Любоў, яна вядзе, І страх не станецца навекі табе родным. Як слёзы роспачы на твары немаўляці Імгненна перастануць існаваць, Калі з пяшчотай ласкавая маці Любоў сваю прытуліць калыхаць. Як гром з маланкай, што адступяць прэч, Калі нябёсы ўрэшт растануцца з вадою, Як тое поле (што звычайна рэч) Без працы рук зрастае лебядою. Так знікне цемра. Так святло ўзыдзе. А вочы закахаюцца ў яго. Адчай мінулага і роспач - яно сыдзе І смак жыцця адчуецца твайго. ─────────≪✷≫──────── Крыніцы: ● Telegram ☀️ Прапанаваць свае творы/малюнкі/музыку/вырабы: @masvet_by_bot, або ў паведамленні канала. Гэта бясплатна, праўда) ─────────≪✷≫────────

#верш #Андрук_Воддрук Вітаю! Я стаміўся быць #Nichto_Absalutna і стварыў свой канал зь вершамі. Трымайце першы: У горадзе на згінаў мапы Скрыжаваньні, На пальцы тры ніжэй Ад тлустай плямы, Пакінутаю лусьценем З "Браўншвайгскай". Хоць да Браўншвайгу там, Сказаць папраўдзе, Як ад Марсу Да Цэнтаўра Альфы... У горадзе гало, зацьменняў, Спрайтаў Ды палярных зьзяньняў, Дзе вуліцы названы Імёнамі забытых мастакоў, Пісьменьнікаў, паэтаў, Музыкантаў, Ды ўсякай іншай Паўпатрэбнай швалі, У горадзе, дзе стэлы ставяць Не героям, а салдатам, Ня геніям, А проста надразьвітым Малпам, Дзе галерэя Выдаленых фатаграфій Туляецца па вуліцах, Што без пачатку, І канца, І краю. І часам сустракаецца З архівам спаленае памяці, А часам - Прытуляецца да помнікаў усім Ацалелым у пажарах І ўзарваных храмаў... Вось там прызначу я табе спатканьне А дваццаць пятай ночы Нулявога траўня. На вуліцы імя памерлай Па спароне сьпіцаю Сялянкі. І ў доме нумар Корань Зь мінус трох. Гарбаты я табе нальлю З дагістарычных зёлак і распавяду Адказы на забытыя загадкі. І толькі вып’еш перакуленую шклянку Дзівоснага адвару - Сьветалад складзецца Раптам N-вымерным пазлам. Патрэш павекі І прачнесься з болем у галаве. І вычхнеш відзеж Немагчымы ды стракаты. Зубамі выбіваючы staccato, (То будзе дужа-ткі сьцюдзёны ранак) Намацаеш здранцьвелаю нагою Пад канапай Тапачкі І звычна пабрыдзеш Зьбірацца. Бо праз гадзіну: Панядзелак, Дзевяць, Праца. ─────────≪✷≫──────── Крыніцы: ● Telegram ☀️ Прапанаваць свае творы/малюнкі/музыку/вырабы: @masvet_by_bot, або ў паведамленні канала. Гэта бясплатна, праўда) ─────────≪✷≫────────

Рэдактар нарэшце прачнуўся, каб зноў цешыць вас цудоўнай беларускай творчасцю 💛

#верш #Цімох_Трысьнёг. Рэдакцыя верша, напісанага 5 ліпеня 2024 году. Ізноўку бачу той пакой. У ім даўно, у тыя ночы, Кранала ты мой твар рукой, А я ўглядаўся ў шчырасьць вочак. Штодня ўсплывае ў думках дзень, Калі на Вавэр ехаў, — «Наста!», Калі на станцыі наш цень Слаце зімовай быў кантрастам. Гляджу на лаўку тую зноў, Дзе мы спазналі радасьць разам, Дзе пацалунак з шчырых сноў Зачараваў цябе экстазам. Ты ўжо сыйшла. Але пакой Запомніць назаўсёды ночы, Калі. губляўся. мой. спакой, Агонь. пачуцьцяў. гас. дзявочых. Я. не. на. ві. джу. той. па. кой. Дзе. ты. ска. за. ла. пра. рас. стань. не. Дзе. празь. цябе. рыдаў. ра. кой. Дзе. ты. што. дня. пры. хо. дзіш. зда. ньню. 14.09.2025 ─────────≪✷≫──────── Крыніцы: ● прапанавана аўтарам без спасылкі на ўласныя старонкі ☀️ Прапанаваць свае творы/малюнкі/музыку/вырабы: @masvet_by_bot, або ў паведамленні канала. Гэта бясплатна, праўда) ─────────≪✷≫────────

#проза #Хросная 《Дзяўчынка, якая выпала з яблыка》 Сур’ёзны Дзядзька ажно згубіў частку сваёй сур’ёзнасці. — Ты хто? — здзіўлена спытаўся ён. Дзяўчынка агледзела свае рукі, ногі і сукенку з лісцікаў. — Дзяўчынка, — адказала яна. — Як цябе завуць? – зноў спытаўся Сур’ёзны Дзядзька. — Дзяўчынка, — паўтарыла Дзяўчынка. — Не, я кажу пра тое, як цябе называе твая сям’я?! — раздражнёна спытаўся мужчына. — Дзяўчынка. — У цябе павінна быць імя! І ты не павінна быць такой маленькай! Як называе цябе твая мама? — Мая мама – старая яблыня, я выпала з яе яблыка і пайшла гуляць па свеце. — Гэта немагчыма! Будзь больш сур’ёзнай! У цябе ёсць дакументы? — спытаўся Сур’ёзны Дзядзька строга. — Якія дакументы? У яблыку былі зярняткі, але яны не называюцца словам «дакументы». Яшчэ былі лісцікі яблыні. І травы ўнізе. І пясок... — Не, гэтага проста не можа быць! Ты пойдзеш са мной і я знайду твае дакументы! Напэўна, у цябе проста нейкая мутацыя і ўсё. Тон Сур’ёзнага Дзядзькі быў катэгарычным, але Дзяўчынцы ўжо было весела, яна звонка рассмяялася і пачала боўтаць нагамі, седзячы на далоні мужчыны... ─────────≪✷≫──────── Чытаць далей: ● https://telegra.ph/Dzya%D1%9Echyna-yakaya-vypala-z-yablyka-09-24 ☀️ Прапанаваць свае творы/малюнкі/музыку/вырабы: @masvet_by_bot, або ў паведамленні канала. Гэта бясплатна, праўда) ─────────≪✷≫────────