گاهی دستم به نوشتن میره
دلم میخواد کلی بنویسم
دلم میخواد حرفای درون مغزم بریزم بیرون
اما نمیشه، انگار یه چیز مانع من میشه
و نمیزاره، انگار یه چیز جلوی منو میگیره
و منو مجبور به سکوت میکنه.
سکوتی که هیچجوره قابل شکستن نیست.
دقیقا مثل الان میخوام انقدر بنویسم
تا حرفام تموم بشه اما میدونی؟ نمیتونم.
من محکومم به یه سکوت ابدی.

نیمی از او می‌خواست تمام زیبایی‌های جهان را تجربه کند و نیمی دیگر می‌خواست همان‌ لحظه بمیرد. در نتیجه نه زندگی می‌کرد و نه می‌مرد؛ در تداومی‌ مضحک به سر می‌برد.

نمی‌دونم چرا همیشه تو موقعیتی که باید خیلی خوشحال باشم یه چیزی هست که ۹۹ درصد خوشحالیمو از بین ببره.

صبورانه در انتظار زمان بمان
هر چیز
در زمان خودش رخ می‌دهد
باغبان حتی اگر باغش
را غرق آب کند،
درختان خارج از فصل خود
میوه نمی‌دهند...