Тун узундир, уни уйқунг билан қисқартирма. Кун мусаффодир, уни гуноҳинг билан кирлама.

Яҳё ибн Муоз роҳимаҳуллоҳ

МЕҲНАТ ҲАМ ИБОДАТ, ҚАЧОНКИ...

Ўзгаларга муҳтож бўлмаслик учун меҳнат қилиш инсоннинг фазилатидир.
Aнас ибн Молик (р.а.)дан ривоят қилинишича, Табукдан қайтаётган Жанобимиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзларини қарши олган Саъд бин Муъоз (р.а.)га дедилар:
– Эй Муъоз, қўлларингдаги ниманинг изи?
Саъд бин Муъоз (р.а.) жавоб бердилар:
– Ё Расулуллоҳ, кетмон чопиб, оиламни боқаяпман. Бу излар ўшандан...
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳазрати Муъоз (р.а.)нинг қўлларини ўпиб:
– Бу қўлларни жаҳаннам оташи куйдирмайди, – дедилар...

Кунларнинг бирида ёш йигитнинг эрта саҳардан ишга кетаётганини саҳобийлардан баъзилари ёқтирмай гапиришди. Улар орасида бўлган Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам марҳамат қилдилар:
– Ундай деманглар! Aгар у ишга бировга муҳтож бўлмаслик, ота-онаси ва оиласи аҳлини зориқтирмаслик учун кетаётган бўлса, ҳар қадами ибодат. Лекин агар нияти қўлга киритадиган пули билан мақтаниш, кайф суриш бўлса, унинг шериги шайтондир.
Юқоридаги ривоятлардан маълум бўладики, мусулмон кишининг яхши ният билан меҳнат қилиши ибодат.
“Меҳнат қилиш ҳам ибодат экан, намозга нима ҳожат”, деган тушунча хато, бундай дейиш билан кишининг иймони кетади. Зотан, меҳнатнинг ибодат ҳисобланиши намозларни тўкис адо этиш, ҳаромдан қочиш билан бўлади.

Луқмасининг ҳалол бўлишини истаган киши қуйидаги беш нарсага диққат қилиши лозим:
1. Ризқ топиш ҳаракатида экан, Aллоҳ таоло фарз қилган ибодатларни тарк этмаслик;
2. Даромад, фойда топиш учун кишиларни ранжитмаслик;
3. Ишга киришаркан, ўзи ва оиласи номусини ҳимоялашни ният қилиш;
4. Иш давомида ўзини ҳаддан ортиқ чарчатмаслик;
5. Меҳнатни фақат ризқ топиш сабабларидан деб билиш. Чунки кишига ризқни қилаётган меҳнати эмас, Aллоҳ таоло беради.

“Ирфон” тақвимидан олинди.

Бир Судья ишини ўзгартириб, ўқитувчилик касбига ўтиб кетибди. Танишлари у нега бундай қилганини сўрашганида, у шундай жавоб қилибди:
— Менга келган судланувчиларга разм солсам, уларнинг аксарияти ё ўқимаган ёки тўғри қарашга эга бўлмаган одамлар эканлигига гувоҳ бўлдим ва мен ўзимга "Барглар билан шуғулланиш ўрнига, илдизни тўғирлашимиз керак" деган хулосага келдим. Саводсизлик қанча кам бўлса, жиноят шунча кам бўлади. Жамиятнинг ривожи учун сифатли таълимнинг ўрни бебаҳодир...

Дарҳақиқат, бугунги таълим тизимимиз кучли ўқитувчиларга муҳтож...

Пайғамбарни соғинганлар

Юрак куйиб кетди, дўстим, соғинчлардан,
Мушк-анбарни соғинганлар йиғласинлар.
Кечиб дунё, ҳою ҳавас, ташвишлардан,
Пайғамбарни соғинганлар йиғласинлар.

Салавоту саломлардан туғлар қилиб,
Сўқир қолган юракларни тиғласинлар.
Чиқиб кетсин саҳроларга бошлар олиб,
Пайғамбарни соғинганлар йиғласинлар.

Юрагимда тузалмаган бир дардим бор,
Шул ярамга малҳам қўйиб боғласинлар.
Бир соғинчки, бу дамларда қилди хумор,
Пайғамбарни соғинганлар йиғласинлар.

Тонг уйғонсам, шамолларга гул тутқазгум,
Мендан салом Расулимга йўлласинлар.
Олисларда унга муштоқ Муҳаммадман,
Пайғамбарни соғинганлар йиғласинлар.

Юзларидан нур таралган нуржаҳоним,
Отам, онам сизга фидо, жисму жоним,
Салавотдан ҳеч толмасин бу забоним,
Пайғамбарни соғинганлар йиғласинлар.

Ё Аллоҳим, насиб айла бизга дийдор,
Ҳеч йўқ кириб тушларимга, йўқласинлар.
Қиёматда шафоатдан умиди бор —
Пайғамбарни соғинганлар йиғласинлар.

Муҳаммадали ҒАФФОРОВ,
Яккабоғ тумани

Бир аёл ҳикоя қилади:

Танишимни уйига бордим, меникига ўхшаган ёш-ёш фарзандлари бор. Мен фарзандларимга "тур намоз ўқи" деб тергасам ёш бўлгани тушунмагани учун эриниб намоз ўқишади. Танишимни ёш фарзандлари эса онаси айтмаса ҳам ўзлари туриб одоб билан намоз ўқишар эди. Мен бундан ажабланиб танишимдан буни қандай қилганини сўрадим !!!

- У: Мен дуо қилганимда намозимларимда Иброҳим сураси 40-оятини айтиб дуо қиламан. Шояд шу сабабдан фарзандларимга намоз севимли қилинган бўлса деб жавоб берди !!!

- Ҳақиқатдан Қуръонда келган Пайғамбарларни тили билан қилинган дуолар ижобат бўлишликга яна ҳам яқин бўлади !!!

👇Иброҳим 40-оят
«Роббижъалний
муқиймас-солаати ва мин зуррийятий. Роббанаа ва тақоббал дуъаа.»

رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ

Эй Роббим, мени ва зурриётларимни намозни тўкис адо этадиганлардан қилгин.
Эй Роббимиз дуони қабул қилгин !!!

АЛДАГАНИ БОЛА ЯХШИМИ?

Динимизда ёлғон қайтаришдан қайтарилган. Агар бирон кимса алдашда давом этаверса, илоҳий даргоҳда "каззоб” деб ёзиб қўйилиши таъкидланган.
Шундай кишилар бор, улар ёши катталар билан муомала қилганда рост гапирадилар, лекин ўзлари билиб-билмай болаларни алдайдилар. Чунки болаларни алдашга жуда енгил қарайдилар. Аслида катталарга ёлғон гапириш қандай гуноҳ бўлса, болаларни алдаганда ҳам худди шундай гуноҳ ёзилади.
Абдуллоҳ ибн Омирдан ривоят қилинади: бир куни онам мени чақирдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уйимизда ўтиргандилар. Онам: Бери кел, сенга манавини бераман! дедилар. Шунда Расулуллоҳ сўрадилар:
— Унга бермоқчи эмасдинг-а?
— Мен унга хурмо бераман.
Агар (хурмо) бермаганингда, сенга бир марта алдаганлик (гуноҳи) ёзиларди (Имом Абу Довуд ривоят қилган).
Кимда-ким болага бирон нарса беришни ваъда қилиб, кейин сўзининг устидан чиқмаса, ёлғончи бўлади, гуноҳларни ёзиб турувчи фаришта унинг номаи аъмолига бир марта алдаганлик гуноҳини битиб қўяди. Зеро, ёш болага берилган ваъда катта одамга берилган ваъда билан баравар. “Ёш бола-ку, билиб ўтирибдими”, “Эсидан чиқиб кетади”, деб ўйлаш нотўғри.
Ишга ёки бирон жойга кетаётиб фарзандига ваъда берган ота-она уйга қайтаётганида берган ваъдаси устидан чиқсин. Зеро, “Сенга зўр нарса опкеламан”, дея уйдан чиқиб кетган ота ёки она жигарбанди олдига қуруқ қўл билан қайтиб келиши унинг ёлғончилигига кифоя қилади. Агар бирон нарса олиб беролмайдиган бўлса, ваъда ҳам бермасин. Сўз бердими, гапида турсин.
Пайғамбар алайҳиссалом шундай деганлар: “Кимда-ким бир болага: “Кел, (манавини) ол", деса-ю, кейин унга (ҳеч нарса) бермаса, ана ўша ёлғончиликдир” (Имом Аҳмад ривоят қилган).
Болаларни алдаш оқибатида улар секин-аста ёлғончиликка ўрганиб боради. Қолаверса, ота-она фарзандини алдайверса, боланинг уларга бўлган ишончи сўнади. Бориб-бориб ота-она ўз боласи олдида субутсиз одамга айланади. Шундан кейин ота-онанинг фарзандига сўзиям ўтмайди. Бунга ўзлари сабабчи. Суяксиз тилдан чиққан ёлғон сўзлар, қуруқ ваъдалар оқибатида мурғак қалб соҳибларининг ота-оналарига ишончи қолмайди.
Ота-она фарзандига: “Тўғри юр”, “Ёлғон гапирма”, “Бировнинг ҳақидан қўрқ", деб насиҳат қилиб туриб, ўзи алдаса, фарзанди кўз ўнгида ёлғон гапирса, оғиздан чиқаётган насиҳат ҳавога кетади, қилинган ваъзнинг фойдаси бўлмайди. Чунки бола қулоғи билан эшитган гапга эмас, кўзи билан кўрганига кўпроқ ишонади.
Бир кишини кўчада биров чақирибди. Ўғил уйга кириб, Отасини кимдир чақираётганини айтибди. Ота ўғлига тайинлабди:
– Адам уйда йўла, дигин.
Қалбига гард юқмаган фарзанд чиқиб айтибди:
— Адам айтяптила, уйда ҳич ким йўғакан!...
Баъзи Ота-оналар фарзандлари одобсизлигидан хуноб бўладилар, тўғри йўлга сололмаётганларидан шикоят қиладилар. Аслида илгари фарзанд тарбиясига панжа ортидан қарашгани, алдашни, сўкишни, бировнинг ҳақидан ҳазар қилмасликни уларга ўзлари сингдириб боришгани эсларидан чиқиб қолади. Вақт ўтганидан кейин афсусланишдан наф йўқ. Қийшиқ ўсган дарахтни тўғрилаб бўлмайди. Унинг ўсишига навдалигидаёқ эътибор бериш керак. Агар боғбон (ота-она) ниҳолни яхши парвариш қилса, дарахт тўғри ўсади.

"Бахтли ҳаёт сари" китобидан.

КEЧИРГИН БОЛАМ...

Бир кун келиб кексайиб қолсам,
Гапиришдан, юришдан толсам,
Сени қийнаб, ташвишга солсам,
Инжиқлигим кечиргин болам.

Уст бошимни булғаласа лой,
Яноғимда қолмаса чирой,
Дастурхонга тўкиб қўйсам чой,
Инжиқлигим кечиргин болам.

Ташвиш бўлсам йил ўтган сари,
Эзмалансам бола сингари,
Юзингни ҳеч бурмагин нари,
Инжиқлигим кечиргин болам.

Ҳасратларим қалашиб кетса,
Инжиқлигим сал ошиб кетса,
Сўзларимдан ҳарф тушиб кетса,
Инжиқлигим кечиргин болам.

Тутдек бўлиб ерга тўкилсам,
Давраларда бошингни эгсам,
Эҳ баъзида жонинга тегсам,
Инжиқлигим кечиргин болам.

Овқатимни чайнолмай қолсам,
Бир коринга яролмай қолсам,
Оёқ тортиб, юролмай қолсам,
Инжиқлигим кечиргин болам.

Кўп гапирсам тутмагин бошинг,
Эзмалансам уймагин қошинг,
Тўкиб қўйсам устимга ошинг,
Инжиқлигим кечиргин болам

Қоматингдан ўзим ўргилай
Кулгуингдан таскинлар терай
Зардаларинг кўрмай жон берай,
Мен шўрликни кечир жон болам.

ТИНЧЛИК КАДРИ

👤 Nuriddin domla Tillaboyev

🕌 Uchko‘prik jome' masjidi
#️⃣ #juma_maruzasi
Ⓜ️anba ➤ @ibratli_umrlar
✅ Kanalga ulanish👇
https://t.me/joinchat/RCmKGHZ_fA0yYWI6

ПАРҲЕЗКОРЛИК ВА ТАҚВОДА НАФС УЧУН ЛАЗЗАТ ЙЎҚ, ИБОДАТЛАРДА ЭСА БИРОЗ БЎЛСА ҲАМ НАФС ЛАЗЗАТИ БОР

Ҳазрат Ашраф Али Таҳонавий айтадилар: «Тажриба шунга шоҳидки, инсон учун ибодатларни адо қилиш тақво қилиш, яъни ҳаром ва макруҳлардан сақланишчалик қийин бўлмайди. Сабаби шуки, ибодат вужудий (бор) нарсадир, яъни одам уни кўра олади. Амал қилаётган инсоннинг ўзи ҳам қилаётган амалидан нафси лаззатланади. Тақво ва парҳезкорлик эса ундай эмас, чунки у адамий (йўқ) нарсадир. Ҳаром ва макруҳ ишларни тарк қилишнинг номи тақводир. Унда бирор иш қилишга ҳам тўғри келмайди, уни бирор киши кўрмайди ҳам. Шунинг учун «Ибодат қилишдан кўра гуноҳни тарк қилиш машаққатлироқ», дейилади.

"Мажолиси ҳакимул умма" китобидан.

#KUN_TARIXI

Bugun 23-aprel 2024-yil, seshanba.

Bayramlar:

🇺🇳UNESCO – Butunjahon kitoblar va mualliflik huquqi kuni.

🇺🇳BMT – Ingliz tili kuni.

🇺🇳BMT – Ispan tili kuni.

🏓Butunjahon stol tennisi kuni.

Milliy bayramlar:

🇨🇦Kanadada “Kitoblar kuni”.

🇺🇦Ukrainada “Psixologlar kuni”.

🇪🇪Estoniyada “Faxriylar kuni”.

Muhim voqealar:

🔷1348-yilda Buyuk Britaniyaning oliy mukofoti – Garter ordeni ta’sis etildi.

🔷1836-yili Sankt-Peterburgda “Sovremennik” jurnalining birinchi soni nashr etildi.

🔷1896-yilda Nyu-Yorkda Amerikada birinchi film namoyishi bo‘lib o‘tdi.

🔷1965-yili Birinchi sovet aloqa sun’iy yo‘ldoshi – “Molniya-1” kosmosga uchirildi.

🔷1996-yilda Butunjahon kitob kuni e’lon qilindi.

🔷2007-yili dunyoning ko‘plab mamlakatlarida BMT tashabbusi bilan global yo‘l harakati xavfsizligi haftaligi boshlandi.

Аллоҳ уч нарсага жон ато этди:

1. Фариштага ақл берди, нафс бермади.
2. Ҳайвонга нафс берди, ақл бермади.
3. Инсонга ҳам ақл берди, ҳам нафс берди.

Агар ақл нафсдан устун бўлса, фариштадан ҳам аълодир. Агар нафс ақлдан устун бўлса, ҳайвондан хам ёмондир!

10 та ҳаёт ҳикмати!

1️⃣ Бахтли инсонлар бошқаларни ҳам бахтли кўришни исташади!

2️⃣ Ҳеч қачон омадсизликдан бош эгманг, чунки  бахтқуши ҳам эгик бошларга қўнмайди!

3️⃣ Ҳақиқий бахт - бу энг аввало саломатлик ва ота-онанинг меҳридир...!

4️⃣ Сизни ранжитган инсонларни кечиринг, аммо ўзингизга қайта яқинлаштирманг!

5️⃣ Аллоҳ инсонлар елкасига, улар кўтара олмайдиган юкни ташламайди!

6️⃣ Барчамизга ҳақиқат ёқади, аммо ҳақиқатни айтган одам ёқмайди!

7️⃣ Ночор аҳволда яшаш ҳар доим ҳам камбағаллик белгиси эмас, дангасалик белгиси ҳамдир!

8️⃣ Бойлик - пулнинг кўплиги эмас, нафснинг тўқлигидир!

9️⃣ Ростгўй инсон - ҳаммага душман!

🔟 Натижа ниятингизга боғлиқ эканлигини унутманг!

САХОБИЙЛАР КАНДАЙ БУЛИШГАН
👤 Nuriddin domla Tillaboyev

🕌 Uchko‘prik jome' masjidi
#️⃣ #juma_maruzasi
Ⓜ️anba ➤ @ibratli_umrlar
✅ Kanalga ulanish👇
https://t.me/joinchat/RCmKGHZ_fA0yYWI6

Мусибатга куюниш яна бир мусибатдир.

Изоҳ. Мусибат ўз номи билан мусибат. Тақдирнинг зарбаларини хотиржам ва совуққон кутиб олувчи инсон камдан-кам топилади. Бир тоифа кишилар бу зарбалардан ганггиб, аста-секин ўзига келади. Яна бир тоифа эса бошига тушган мусибатни каттайтириб, ўзи унинг тагида қолиб кетади. Бу жуда аянчли ҳолат, бошга тушган мусибатдан кўра ҳам мусибатлироқ ҳолат! Нега? Сабаби, ҳар қандай яхши-ю ёмон ишни Оллоҳдан деб билмоқ ва унга рози бўлмоқ мусулмон кишининг эътиқодидир.
Демак бўлган ишни «яхши» ёки «ёмон» деган ном билан сифатлашимиз нисбий. Оллоҳ таоло айтади: «Сизлар ўзингиз учун яхши бўлган нарсани ёқтирмаслигингиз ва сизлар учун ёмон бўлган нарсани яхши кўришингиз мумкин. Оллоҳ билур, сиз билмассиз» (Бақара, 216).
Шундай экан, бизга ёқмаётган мусибат яхшилик бўлса-чи? Шак-шубҳасиз яхшилик! Чунки бундан ҳам баттар бўлиши мумкин эди. Уйингиз ёниб кул бўлди. Бу мусибат. Лекин жон омон қолди-ку! Жонга талофат етгандан кўра уйнинг ёниб кул бўлгани яхшироқ. Демак биз бошида мусибат деб санаган нарсамиз сўнгида яхшилик бўлиб чиқяпти. Масаланинг бошқа томони ҳам бор. Дабдабали уйда, бойликларингизга ишониб, мол-дунёнгизга алданиб яшаётган эдингиз. Қани сиз ишонган, сиз суянган нарсалар? Барчаси бир лаҳзада йўққа чиқди. Ана шу лаҳзада дунёнинг ўткинчи ва суяниб бўлмас нарса эканини, ҳақиқий суянч нимада эканини англадингиз. Бу яхшилик эмасми?
Келган мусибатга куюниб, жазавага тушиш ўша мусибатдан ҳам каттароқ мусибат эканининг ҳикмати ана шунда!

“Унвонул баён”дан.

МУКОФОТ

(Ибратли ҳикоя)

Бир кишининг кекса отаси бўлиб, у йигит умрини фақат отасининг хизматида ўтказар эди. Аллоҳ таоло унинг отасига қилаётгани хизмати сабаб ризқига барака берар эди. Аёлининг: “Бирор бир касб-ҳунар ўрганинг, отангиздан сўнг нима қиласиз?” деган саволларига доим: “Мен касб билан машғул бўлиб қолсам, отам қаровсиз қолади”, дея жавоб қайтарар эди.
Йигит узоқ йиллар отасининг хизматини қилиб, дуосини олди. Отаси қазо қилди. Тирикчилиги учун келаётган ризқи ҳам тўхтади.
Йигит мардикорчилик қилиш ниятида шаҳарга тушди. Аксига олиб уни ҳеч ким юмушга олиб кетмади. Киши уйига егулик топа олмаганидан афсусланиб, ғамгин ҳолда бир дарахт соясида уйқуга кетди. Тушига отаси кирди.
– Ўғлим, нега ғамгинсан? – деди. Ўғил аҳволини айтди.
– Ўғлим, хафа бўлма, ётадиган жойимнинг бош тарафига юз дирҳам тилло танга кўмиб қўйганман, уни олиб тирикчилигингга ишлат. Лекин бу пулларнинг баракаси йўқ… – деди.
Ўғил уйига борди. Аёлининг: “Егулигимиз учун бирор нима топдингизми?” деган саволига: “Йўқ, бугун топа олмадим, худо хоҳласа, эртага топиб келаман”, деб жавоб берди. Эртаси куни у яна шаҳарга йўл олди. Бироқ яна юмуш топа олмади. Ғамга ботганча дарахт соясида ухлаб қолди. Отаси тушига кирди.
– Ўғлим, нега юз дирҳамни олмадинг? – деди. Ўғил:
– Отажон, ўзингиз у пулларнинг баракаси йўқ, дедингиз. Баракаси бўлмаса, олиб нима қиламан? – деди.
Ота:
– Ётган жойимнинг паст тарафини қара, ўша ерда ўн дирҳам бор, шуни ишлат. Лекин бу ақчанинг ҳам баракаси йўқ, –деди.
Ўғил: “Отам баракаси йўқ, деган дирҳамларни олмайман”, деб пулга қўл текизмади. Учинчи кун яна шу ҳол такрорланди. Ота ўғлидан сабабини сўради. Ўғли баракаси бўлмагани учун олмаганини айтди. Шунда отаси ҳовлидаги мевали дарахт тагига бир дирҳам кўмганини ва бу пулнинг баракаси борлигини айтди.
Ўғил дарахт тагини кавлаб, бир дирҳамни олди. Бозорга борди. Бозорни роса айланди. Бир дона балиқдан бошқа ҳеч нарса сотиб ололмади. Уйига келиб балиқни тозалаб, қорнини ёрса, ичидан икки дона қимматбаҳо дур чиқди. У дурни бир донасини сотиш учун бозорга чиқди.
Иттифоқо, бозорда вазир айланиб юрган экан. У дурни тўрт хум тиллога сотиб олди. Вазир шоҳга қимматбаҳо дурни кўрсатди. Шоҳ уни сотган кишини топиб, ҳузурига олиб келишини айтди. У келгач, бошидан ўтган воқеаларни шоҳга ҳикоя қилиб берди. Шунда доно шоҳ:
– Сен отангни хизматини қилиб, дуосини олган одам экансан. Бугундан эътиборан, менинг вазирим бўласан, –деди.

Қиссадан ҳисса шуки, ота-онанинг хизматини қилиб дуосини олган фарзанд ҳеч қачон кам бўлмайди. Аллоҳ таоло барчаларимизга ота- оналаримизнинг хизматларини қилиб дуоларига мушарраф бўлишимизни насиб қилсин.